ستاره امید

شب كه مى شودمن و باران و لالايى نفسهايمحرفهايى ست كه هيچ وقت به تُ نگفته امتُ بدانهر كجاى دنيا كه باشىباران به خاطر دوست داشتنتُ مى باردتو که خیالت هست ڪه قلبم دیوانه ے توست و زیبایے نگاهش همچون دریایے توست ڪه در قلب من همواره جارے استانگار ڪسے جز توبه چشمانم نمے آید وتـــــღـــــوقشنگ ترین تماس از دست رفته ے آغوش منیخودت بگو ڪے ڪجادر کدام جهان در کدامین خیال در ڪدامین نیمڪت خالے یا ڪدامین ڪافه ے چوبے یا زیر ڪدامین درخت چنار و یا زیر ڪدامین باران منتظر زنگ آغوشت باشمترجمه عشق می ڪنم برای تو بهترینم به تصویرسازی می پردازم صورتت را چشمانت را لبهایت را فرهاد وار از تمام ڪوهها تندیسِ عشق♡می سازم نیاموخته می دانم ڪه دوستت دارمچگونہ مے توانم دوستت نداشته باشمتو ڪه برهنہ در جان شعرهایم نفس نفس میزنیدر بے تابیهاے دلم دست میبَرےبیا و گره بزن آغوشی را به تنت که دلتنگ توستعشق در وقت نیاز آغوش میخواهد و یک شانه ی محکم ستاره امید...

پاریس تمثیلی ازخیال لب های توست شهر بوسه های تب دارم می نوشم شراب لبت را مست در شب کریسمس تلو تلو خوردم در شانزلیزه آغوشت که انتها ندارد این خیابان گناه بگذار همه ببینند همه بدانندمن مریم مجدلیه ام و توعیسای منو چشمهای من خاکستری ست که از عمقهای آنققنوسهای رنج جهان می زایندتنهایماز آن زمان که شیدایی خجسته ام از من ربوده شدمرور میکنم هر شب قبل از خواب تمامِ عشقم را مانند قرصِ آرام بخشی که دکتر برایم تجویز کرده مرورت اما آرامم نمی کند بلکه تنها دلتنگ تر می شوم و این قصه تلخِ هر شبِ من استهمه ي اين ها براي توستتا لبخندي بزنيو من آرام بگيرمساز ِ دست هايم را کوک کرده امتو را مي شناسندمگر مي شودخاطره باشد و تو نباشي کافي ستنه با چشمچشمهایم را باز میکنمتو را میبینم دوست داشته شدنم را میبینم بیقرارتمیشوم، هر روز بیشتر از دیروز تو را دلبرانهعاشقانه دوست میدارم و این خودش شروع چند باره یِ زندگیستمرا آرام دوست بدار میان نفس کشیدن های مدامت میان مرمرین بلور نگاهت و رهایم کن در خویش تا حضور مقدس آرامش که تب کند وجودماز تداوم لبخندت بر سایه سار شکوفه زار دستانم مرا آرام دوست بدار از هرم گرم نفس هایت تا نهایت عشقاجازه ات را از آسمان گَرفته ام عـوضِ ستاره ی نداشته ام امشب دیوانه ی انحصاری ات باشمماه جانابر که سهـل است اصلاً پشت خدا قایـم شـوجفتتان را خواهم بوسیـد zwj;عشق شعبه ی دیگری ندارد به جز چشم های تو تو با همین چشم هاپشت پیشخوان دوستت دارمعاشقانه می ایستیو راه به راهبرایمناز می فروشیو هی ناز می فروشیو ناز می فروشیدیشب به خیالم به لبت بوسه زدم.صبح شد نفسم عطر تـو دارد هنـوز ستاره امید...

تــــو را در آااغوش خواهم ستود به نرمے وآرامی ڪه فقط صدایِ تیڪ تااڪ ساعت سڪوت را بشڪند و من به جایِ چشماانت بگویم دوستت دارمراستش را می گویمآه که دوست داشتن توچنین که دوستت دارمچه دردآور استبا عشق تو هوا آزارم میدهدقلبم و کلام نیزپس چه کسی خواهد خریدیراق ابریشمینو اندوهی از قیطان سپیدتا برایم دستمال های بسیار بسازد آه که دوست داشتن توچنین که دوستت دارمچه دردآور استمن اینجامدرست وسط دلتنگیدر عمیق ترین نقطه ی آنو نفس های باقیمانده ام به عشق آمدن تـــو دم و بازدم می شودآنقدر سرگرم دوست داشتنت شده ام که بجای بوسیدنت مینوشمتو بجای در آغوش کشیدنت در تو حل میشوممرا ببخش اگر این چنینگیج و گنگمو من هر روز لباسهایم را به رنگ دلخواهت می پوشمو در خیالم موهایت را هم که برایت خودم عاشقانه شانه میزنم حالا برای یک با تو بودنخودت بگو دوست داشتنت را چگونه دم گوشت بگویم که جز صدای منهیچ صدایی دم گوشتشکوفه ندهدولی مانند روز برایم روشن است میدانم روزی می آیی من در آغوش تو خوش خنده ترین زن ِجهان خواهم بود و تو با ارزش ترین مرد جهان چون من عاشقت شدم و قرار است بمانم و قرار اَست با تــو از تمام لحظه ها گذر کنم واژه ها از آن به بعد چقدر زیبا کنار هم چیده میشوند مانند این چند واژه دوسِت دارَم وقتی که پاسخش میشود مَن هم ستاره امید...